Quatuor Danel

In memoriam is gedompeld in rouw, maar tevens is het een lichtbaken van muzikale verfijning. 

Mieczysław Weinbergs Zestiende Strijkkwartet is op zich al aangrijpend, maar het pakt nog meer naar de keel bij het besef dat de componist het schreef ter nagedachtenis van zijn zus, die door de Nazi’s gedeporteerd en vermoord werd. 

Ook in het laatste strijkkwartet van Sjostakovitsj deelt de dood de lakens uit: het lamentogevoel is alomtegenwoordig in dit uitgestrekte, trage werk, waarin de componist zich weemoedig naar zijn eigen einde lijkt te schrijven.

Quatuor Danel heeft veel verdiensten, maar een van de belangrijkste is wel dat het zich al jaren dubbel plooit om de weergaloze strijkkwartetten van Mieczysław Weinberg op de kaart te zetten.

Hun integrale opname van die werken is intussen een wereldreferentie, niet enkel omdat ze zo briljant is, maar vooral omdat ze laat horen dat Weinbergs kwartetten op dezelfde hoogte staan als die van Sjostakovitsj.