Ecologische verbeelding
In de populaire verbeelding worden artiesten (net als wetenschappers trouwens) vaak voorgesteld als een beetje wereldvreemd. Het cliché van de componist die op een zolder kamertje zichzelf opsluit in opperste artistieke concentratie en zo alle besef van de buitenwereld laat varen, is blijkbaar hardnekkig.
Al zit er mogelijk een stukje waarheid in (het vraagt immers een bijzonder soort focus om muziek te maken), het is vooral onterecht: componisten en muzikanten zijn even bezorgd om onze wereld als jij en ik. Hun muziek kan en mag dan ook een middel zijn om de wereld rondom ons te begrijpen, te verbeelden en door die verbeelding het publiek tot reflectie uit te nodigen.
Transit opent en sluit dit jaar dan ook met twee projecten die een artistieke commentaar vormen op de ecologische uitdagingen van nu. De afnemende biodiversiteit krijgt zo door Trio Accanto een antwoord in de vorm van tien uitgestorven of bedreigde diersoorten die door evenveel componisten muzikaal geportretteerd worden. Biologisch (bijna) verdwenen, rest er immers nog altijd de collectieve – hier muzikale – verbeelding waarin de zwarte boomkangoeroe of de monarchvlinder virtueel voortleven.
Ook de slotvoorstelling Wastories van componiste Eva Reiter en HYOID mengt scènische, visuele en muzikale elementen, deze keer rond het thema van afval en recyclage. Als nevenproduct van de consumptiemaatschappij is afval immers naast een reële ecologische problematiek ook het perfecte model voor kunst: recycleren, herbruiken, transformeren zijn krachtige metaforen voor een muzikale praktijk. Eén waarin het verleden niet afgedankt is maar voortdurend creatief tot nieuwe mogelijkheden wordt omgewerkt.
Als nevenproduct van de consumptiemaatschappij is afval immers naast een reële ecologische problematiek ook het perfecte model voor kunst: recycleren, herbruiken, transformeren zijn krachtige metaforen voor een muzikale praktijk.